Bjistje in min uoft

Om aan te tonen dat "het West-Vlaams" een term is die vele ladingen dekt, nemen wij u tijdens deze tweede bloemlezing mee op een heuse Ronde van West-Vlaanderen.


*Beginnen doen we in het hart van West-Vlaanderen: Izegem. Dé gangmaker van de nieuwe, frisse (tenzij u Axl Peleman heet) dialectpopwind is immers zonder twijfel Flip Kowlier. Als Levrancier scheerde hij, samen met sidekicks BZA en 4T4, jarenlang hoge hiphoptoppen (probeer dat als geboren en getogen West-Vlaming maar eens keurig uit te spreken) met 't Hof Van Commerce en zette zo in één klap Izegem, Emelgem en Kachtem op de kaart. Zijn strafste exploten moesten toen echter nog volgen. Toen hij in 2001 vriend en vijand verbaasde met een verstilde, akoestische soloplaat stond hij namelijk aan de wieg van de tsunami van dialectpopgroepjes (zeggen de Fixkes u nog iets?). Drie albums later is Kowlier een Man van 31en is hij uitgegroeid tot een vaste waarde in de Vlaamse rockwereld, die nog verdomd hard kan rocken ook. Respect!


* Van Izegem naar Oostende dan. Dat er aant zèètje meer respectabele artiesten de revue zijn gepasseerd dan in gelijk welke andere Vlaamse stad (van James Ensor over Marvin Gaye tot Arno en Kamagurka), staat buiten kijf. Maar die kent u vast en zeker al, dus stellen wij u bij deze graag het frivool getitelde Preuteleute voor. Laag bij de grondse pensenkermismuziek of aanstekelijke pop met een kwinkslag: oordeel vooral zelf. Wij laten op gepaste tijden alvast maar wat graag volgende fijnbesnaarde song door de boxen van ons nostalgisch nest onder de St-Baafstoren schallen.Kwestie van de man-vrouw verhoudingen nog eens scherp te stellen.


* Vanuit Oostende zetten we koers richting het zuiden van de provincie. Naar Wevelgem meer bepaald, waar de roots liggen van Wannes Cappelle, zanger van Het Zesde Metaal. Wie deze uiterst beloftevolle band nog niet kent, kan dat hier als de wiedeweerga goed maken. Wilt u weten wat wij van Het Zesde Metaal vinden, dan verwijzen u graag hierheen . Eén ding is zeker: Het Zesde Metaal is Vlaamse topklasse. Punt.


* Tot slot trekken wij graag een blik dorpsgenoten open. Zijn net als wijzelf afkomstig van het allesbehalve idyllische doch best viriele Deerlijk, een uit de hand gelopen bebouwde kom tussen Kortrijk en Waregem: de eeuwig maatschappijkritische hippie Gèsman en piano-engel op de rand van de grote doorbraak Hannelore Bedert. De eerste timmert, ondanks een volgens ons meer dan voortreffelijk debuutalbum, nog steeds aan de weg hogerop (zijn myspace is zeker een bezoekje waard, in het gloednieuwe Prijsdu gelukkig spuwt een verbitterde Gèsman treffend zijn gal over het een en het ander, de overige liedjes tonen dat het doorgaans ook wat luchtiger mag). De tweede maakt na opgemerkte passages aan de zijde van Tom Helsen en op de Nekka-nacht van Radio 1 momenteel furore met "Wat Als", een album dat De Morgen-recensent Bart Steenhaut volgende lovende woorden ontlokte.

Tot de noaste kee!

Ja, goame begunn of oe skjeet da?

Dat van alle Vlaamse dialecten over het West-Vlaams steevast het neerbuigendst wordt gedaan (tenzij je zelf uit West-Vlaanderen komt en het aan je roots verplicht bent zich honend over het Limburgs uit te laten, natuurlijk), lijdt weinig twijfel. Maar waarom eigenlijk?

Wij stelden voor u een tweedelige bloemlezing aan televisie- en muziekfragmenten samen die hun duit in het vooroordeel-zakje deden, dan wel het West-Vlaamse blazoen wisten op te poetsen.

Eerste bloemlezing:

* beginnen doen we vanzelfsprekend met de klassieker als het gaat om het West-Vlaamse dialect: Gerrit Callewaert uit Bavikhove, deelgemeente van Oarelbeke, het intussen klassiek geworden typetje van Wim Opbrouck uit 'In de Gloria'. Hilarisch, maar vooral ook erg treffend. Wie regelmatig eens langs 'Man Bijt Hond' zapt, weet dat er in West-Vlaanderen veel Gerrit Callewaerts rondlopen.


* Culturele duizendpoot Wim Opbrouck (naast gevierd acteur en toekomstige leider van NT Gent ook frontman van de goed gekke De Dolfijntjes) is verder ook verantwoordelijk voor één van de meest legendarische sketches uit de Vlaamse televisiegeschiedenis: Rute 98 uit het sowieso al lichtjes magistrale 'Alles Kan Beter'. De sketch zit boordevol spitante spitsvondigheden omtrent een West-Vlaamse versie van Windows 98 (het was de tijd dat Lernout & Hauspie nog een volop florerend bedrijf was), en ontpopt zich zo tot een nobel pleidooi voor de rijkdom van dit dialect. En meteen blijkt ook dat West-Vlamingen een pak multicultureler zijn dan doorgaans wordt aangenomen.

* Zo mogelijk nog dieper geworteld in de West-Vlaamse klei is kleinkunstgrootheid Willem Vermandere. Deze grijze bard annex beeldhouwer (half mens, half baard) was jarenlang de vaandeldrager van de West-Vlaamse muziekwereld, maar wie liedjes als Piere de beeste, Bange blanke man of Blanche en zijn peird op zijn conto heeft staan verdiend het om ook tot ver buiten Bachten de Kupe herinnerd te worden. Waarvan hulde!

* Kleinkunst is fijn, maar wat zouden we doen zonder een flinke portie rock'n roll? Dus mogen we hier zeker niet voorbij gaan aan de niet te versmaden nalatenschap van wijlen Johny Turbo, de Vlaamse Serge Gainsbourg. Na een leven vol nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstasy and alcohol en c-c-c-c-c-cocaine stierf Ivan Carlier (want zo heette de man) in 2000 aan de gevolgen van longkanker. Wie Johny Turbo zegt, zegt uiteraard Slekke en Oude Zak. Eerlijke liedjes uit het leven gegrepen, helaas al te vaak geassocieerd met studentikoze bacchanalen.

* de officieuze zoon van Johny Turbo is zonder twijfel Bart Vanneste, beter bekend onder zijn pseudoniem Freddy De Vadder. Dat deze vuilbekkende komiek zowel qua looks als qua taalgebruik schatplichtig is aan Turbo bewijst volgend fragment, dat alweer een aloud cliché - dat van de oerconservatieve en boerse West-Vlaming - uit de weg ruimt.

Tot de noaste kee!

Thema week 3: "Is de taal werkelijk gansch het volk?"

De VRT organiseert in de week van 20 oktober de Week van de Taal. Op alle netten zal in tal van programma’s aandacht gaan naar de rijkdom van de Nederlandse taal. Tegelijk organiseert de VRT een Taalsymposium. Met dit initiatief wil de VRT de liefde voor en de rijkdom van de Nederlandse taal onder de aandacht van het brede publiek brengen.

Wij van onze kant willen deze week de liefde voor en rijkdom van onze eigen streektaal onder uw aandacht brengen. De een koketteert maar wat graag met zijn sappige dialect, de ander schaamt zich er al even hard voor, wij vinden het iets dat niet verloren mag gaan. Als rasechte Gentenaar probeert Simon u warm te maken voor de vréé wijze Gentse variant van het Algemeen Nederlands. Ik op mijn beurt haal die eeuwige patat uit mijn mond, schaaf het gebruik van de 'g' en de 'h' nog wat bij en breek een lans voor het West-Vlaams. Kom mor ip!

THE MARKET wint de Grote Prijs

The Market wint de Grote Prijs voor beste film op het Filmfestival Gent.

Tip 3: Harold Lloyd in Caermersklooster

Hij wordt steevast in één adem genoemd met Buster Keaton en Charlie Chaplin als grootmeesters van de vooroorlogse stomme film, mat zichzelf op grandioze manier het typetje van stuntelig burgermannetje met strohoed en eeuwige zwarte brilletje aan, won in '52 een oscar voor zijn hele carrière als 'master comedian and good citizen', fotografeerde zowel Marilyn Monroe als honderden Tinseltownpin-ups (in 3D, vergeet het gepaste brilletje er niet bij te nemen) en is verantwoordelijk voor één van de meest iconische beelden uit de filmgeschiedenis (zie foto hiernaast, uit 'Safety Last', 1923).

Wie nu nog niet in de mot heeft dat we het over Harold Lloyd hebben, moet dringend eens een bezoekje brengen aan het Caermersklooster in het Gentse Patershol. Daar loopt nog tot 21 december een expositie over het leven en werk van deze legendarische Hollywood-komiek, opgesteld door zijn kleindochter Sue. U krijgt zowel een uitgebreide collectie foto's, originele filmposters en dito attributen als -uiteraard- uitvoerig beeldmateriaal te zien. Een aanrader voor wie een vrij moment nuttig wil spenderen. Toegang gratis.

Sta bovendien zeker ook eens stil bij "Glans & Duister", de fototentoonstelling van voormalig modefotograaf Eric Standaert en ondervind aan den lijve het drastische contrast tussen de extravagante glitter en glamour van de rode loper en de helse stofwereld op een immense vuilnisbelt in Phnom Penh (Cambodja).

Tip 2: Heavy Metal In Baghdad

Eén van de hoogtepunten van Almost Cinema, het parallelle festival van Vooruit in de schemerzone tussen film, muziek, theater en podiumkunst, is ongetwijfeld "Heavy Metal In Baghdad". In deze verbijsterende documentaire vertellen Eddy Moretti & Suroosh Alvi, journalisten van het Amerikaanse magazine Vice, het verhaal van Acrassicauda (latijn voor "Zwarte Schorpioen"), de enige heavy metalband in Irak.

We zien hoe de leden van de band het allesbehalve onder de markt hebben om in de zogenaamde Green Zone (het chaotische epicentrum van Bagdad dat dagelijks geteisterd wordt door bombardementen en bloedige afrekeningen) hun liefde voor muziek tot uiting te laten komen. Repeteren kunnen ze enkel in een klamme hotelkelder, een optreden organiseren lukt amper één keer per jaar, headbangen is officieel verboden wegens te gelijkend op de joodse manier van bidden, op straat Engels praten is levensgevaarlijk en zelfs het dragen van een Slipknot t-shirt kan je het leven kosten. Uitwijken naar het iets permissievere Syrie blijkt de enige oplossing, maar als ook daar weinig vooruitgang wordt geboekt, dreigt hun situatie hopeloos te worden...



"Heavy Metal In Baghdad" is een onthutsende en razend interessante documentaire over hoe wat voor ons o zo vanzelfsprekend lijkt enkele duizenden kilometers hiervandaan zo goed als onmogelijk is. Insjallah!

Stany en Woody

Een stevige roddel doet een blog geen kwaad. Dus nu het beloofde verhaal van Woody Harrelson Stany Crets in de Laatste Show. Bij de ontmoeting ging het al mis.

Stany: Hello, can I call you Woody?

Woody: No problem.

Stany: Ok, you can call me mister Crets.

Harrelson speelt mee in Transsiberian, een film hij erg trots op is. Maar dat is niet wat Stany interesseert. Hij schudt de ene flauwe grap na de andere uit de mouw.

Stany: My son asked to say hi to Buzz Lightyear for him. (Een personage uit de tekenfilm Toy Story, waar naast Buzz ook een cowboy Woody in voorkomt.)

Woody: ...

Uiteindelijk wordt Woody het zo moe dat hij vlakaf zegt dat de bijzitter flauwe grappen maakt. Stany mist de hint en countert onmiddelijk.

Why don't you tell a joke then? Or maybe sing it? (Harrelson speelde in Cheers een zingende barman)

Weinig enthousiast vertelt Woody een grap, Stany blijft onnozel doen, tot Woody vraagt of er nog interessante vragen komen. Om God weet welke reden vindt Stany dit de perfecte aanleiding om het nog net een stapje verder te drijven. Hij haalt foto's van BV's boven en laat de Hollywoodster raden wie pakweg Joyce De Troch is.

En zo krijgt Stany het voor elkaar dat de megaster-die-toch-altijd-een-toffe-jongen-was-gebleven hem voor de keuze stelt: Do you leave, or do I leave?

Mij lijkt het een gemakkelijke keuze, maar ook deze laatste kans grijpt hij niet. De steracteur stelt zich recht en lucht zijn hart.

You're a bastard.

En weg was Woody.

Dat Stany Crets flauwe moppen maakt gaan we niet tegenspreken, maar uiteindelijk is het wel een toffe jongen. Dus kijk ook maar eens naar een van zijn betere momenten.

Tip 1: UNSPOKEN van Fien Troch

Fien Troch werd tot Belgische filmhoop uitgeroepen na haar langspeeldebuut Een ander zijn geluk. Wie verder overtuigd wil worden moet Equal Payday maar eens youtuben. Een filmpje waarmee ze op het reclamefestival van Cannes in de prijzen viel.

Voor Unspoken kreeg ze een internationale topcast bij elkaar, en slaagde ze er bovendien in om hen op zeer hoog niveau te laten acteren. Over Emmanuelle Devos en Bruno Todeschini vindt u op imdb meer dan ik u kan vertellen.
Unspoken gaat over een man en een vrouw die hun leven trachten te hervatten nadat hun dochter verdween. Met lange shots en scherpe close-ups zien we hoe het koppel een verdriet draagt dat ondraaglijk is. Het is een zware film, langzaam en intens met een soms bevreemdende montage, maar heel erg mooi.

Inside Filmfestival Gent

Van 7 tot 18 oktober loop ik stage op het Filmfestival Gent. Veel beroemdheden zie ik niet. Maar wel veel films, professionals en journalisten. Wie niet meer weet wat te kiezen als hij de lange lijst films ziet, vindt op deze blog misschien enkele tips. En ook het hilarische verhaal van Stany Crets en Woody Harrelson is hier tot in de pijnlijkste details bekend.

"Ontmaskering"

Figuur 3: Homer Simpson

Aan beide kanten van de Grote Plas stijgt de verkiezingskoorts stilaan tot het kookpunt, dus kon ook onze geliefde cartoonheld en lucide maatschappijcriticus Homer Simpson niet achterwege blijven. In volgende filmpje ontmaskert Homer zichzelf als Obama-aficionado en neemt en passant nog eens de dubieuze stembuspraktijken van George Dubya op de korrel. Magistraal!

"Ontmaskering"

Figuur 2: Douglas De Coninck

Zeggen dat De Morgen-journalist Douglas De Coninck in zijn jarenlange carrière als kritische watchdog meer schandalen of mistoestanden ontmaskerd heeft dan de federale politie is een al te voortvarende boutade, maar omvat niettemin wel de status van deze notoire speurneus. Er moet nog maar een compromitterende mail rondslingeren op het bureau van een of andere gezaghebbend figuur, of De Coninck kijgt hem via zijn indrukwekkend vertakte informatienetwerk in zijn bezit. De journalist zorgt dan ook regelmatig voor spectaculaire onthullingen. Sommige slapende honden worden echter liever niet gewekt, dus krijgt De Coninck vaak de wind van voren. Kwam hij enkele jaren geleden in opspraak in de zaak rond de ontmaskering van De Stoete Ostendenoare, zo werd hij deze week door het parket van Dendermonde gedagvaard voor de correctionele rechtbank.

Reden: De Coninck wordt 'misbruik van inzage' in het strafdossier rond de vermoorde politieman Peter De Vleeschauwer aangewreven. Vorig jaar kaartte Douglas De Coninck in een reeks artikelen in Humo diverse ongerijmdheden en tekortkomingen in het onderzoek naar de moord aan.

Benieuwd hoeveel het elementaire begrip "journalistiek bronnengeheim" nog waard is voor de correctionele rechtbank.