*Beginnen doen we in het hart van West-Vlaanderen: Izegem. Dé gangmaker van de nieuwe, frisse (tenzij u Axl Peleman heet) dialectpopwind is immers zonder twijfel Flip Kowlier. Als Levrancier scheerde hij, samen met sidekicks BZA en 4T4, jarenlang hoge hiphoptoppen (probeer dat als geboren en getogen West-Vlaming maar eens keurig uit te spreken) met 't Hof Van Commerce en zette zo in één klap Izegem, Emelgem en Kachtem op de kaart. Zijn strafste exploten moesten toen echter nog volgen. Toen hij in 2001 vriend en vijand verbaasde met een verstilde, akoestische soloplaat stond hij namelijk aan de wieg van de tsunami van dialectpopgroepjes (zeggen de Fixkes u nog iets?). Drie albums later is Kowlier een Man van 31en is hij uitgegroeid tot een vaste waarde in de Vlaamse rockwereld, die nog verdomd hard kan rocken ook. Respect!
* Van Izegem naar Oostende dan. Dat er aant zèètje meer respectabele artiesten de revue zijn gepasseerd dan in gelijk welke andere Vlaamse stad (van James Ensor over Marvin Gaye tot Arno en Kamagurka), staat buiten kijf. Maar die kent u vast en zeker al, dus stellen wij u bij deze graag het frivool getitelde Preuteleute voor. Laag bij de grondse pensenkermismuziek of aanstekelijke pop met een kwinkslag: oordeel vooral zelf. Wij laten op gepaste tijden alvast maar wat graag volgende fijnbesnaarde song door de boxen van ons nostalgisch nest onder de St-Baafstoren schallen.Kwestie van de man-vrouw verhoudingen nog eens scherp te stellen.
* Vanuit Oostende zetten we koers richting het zuiden van de provincie. Naar Wevelgem meer bepaald, waar de roots liggen van Wannes Cappelle, zanger van Het Zesde Metaal. Wie deze uiterst beloftevolle band nog niet kent, kan dat hier als de wiedeweerga goed maken. Wilt u weten wat wij van Het Zesde Metaal vinden, dan verwijzen u graag hierheen . Eén ding is zeker: Het Zesde Metaal is Vlaamse topklasse. Punt.
* Tot slot trekken wij graag een blik dorpsgenoten open. Zijn net als wijzelf afkomstig van het allesbehalve idyllische doch best viriele Deerlijk, een uit de hand gelopen bebouwde kom tussen Kortrijk en Waregem: de eeuwig maatschappijkritische hippie Gèsman en piano-engel op de rand van de grote doorbraak Hannelore Bedert. De eerste timmert, ondanks een volgens ons meer dan voortreffelijk debuutalbum, nog steeds aan de weg hogerop (zijn myspace is zeker een bezoekje waard, in het gloednieuwe Prijsdu gelukkig spuwt een verbitterde Gèsman treffend zijn gal over het een en het ander, de overige liedjes tonen dat het doorgaans ook wat luchtiger mag). De tweede maakt na opgemerkte passages aan de zijde van Tom Helsen en op de Nekka-nacht van Radio 1 momenteel furore met "Wat Als", een album dat De Morgen-recensent Bart Steenhaut volgende lovende woorden ontlokte.
Tot de noaste kee!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten