Herfstheld nr.3: Ryan Adams

Met zijn band Whiskeytown kreeg hij in de jaren negentig steevast het ietwat knullige label "alt.country" opgekleefd, maar pas toen hij in 2000 en 2001 solo de prachtplaten "Heartbreaker" en "Gold" op de wereld losliet, werden wij volledig overtuigd van Ryan Adams' kunde. Hartverscheurende country, rake teksten en een hemelse stem: meer hadden wij niet nodig om iedereen die deze Amerikaanse bard verwarde met de Canadese zeepsmoel wiens voornaam slechts één letter verschilt, steevast op een welgemeende kopstoot te bedenken.

Toen Ryan Adams met "Rock'n Roll" (nomen est omen) bewees dat hij ook kon rocken (wat ons betreft: beter dan toenmalig snoepje van de dag The Strokes, wiens "Is This It" hij gevat counterde met de mokersong "This Is It") gingen wij volledig overstag. De dubbele e.p. "Love Is Hell" (2004) vormde het gedroomde orgelpunt: de juiste plaat op het juiste moment, vol tijdloze melancholie.

Maar om één of andere duistere reden verloren wij Ryan Adams sindsdien compleet uit het oog. Was het zijn inderhaast afgelaste concert in de AB (Adams had zogezegd zijn pols verstuikt)? Was het zijn steeds groteskere vormen aannemende drugs- en alcoholverslaving (Adams donderde al eens stomdronken van het podium)? Was het die foute vriend en vriendinnetjes die iets te hoog opliepen met die "aaibare Adams"? Of was het Adams' onnavolgbare productie (in 2005 alleen al bracht hij 3 platen uit, waarvan één dubbelalbum)?

Allicht was het een combinatie van al deze factoren, maar feit is dat we van Adams' laatste albums bitter weinig hebben gehoord. Vandaar dat onze persoonlijke Ryan Adams top-5 integraal uit zijn eerste 4 (als we "Demolition" even buiten beschouwing laten, en "Love Is Hell pt.1 en 2" als één beschouwen) platen komt:

1. I See Monsters ("Love Is Hell, pt. 2") : luister en oordeel zelf

2. Wonderwall : één van de weinige covers die het origineel (de broertjes Gallacher vinden wij best grappig in al hun -gespeelde?- arrogantie, maar muzikaal hebben ze ons nooit erg kunnen bekoren) overtreft

3. When The Stars Go Blue (uit "Gold")

4. Wish You Were Here : gierende gitaarsong mét inhoud uit "Rock'n Roll", hier in akoestische versie

5. Hotel Chelsea Nights (uit "Love Is Hell, pt.2): ode aan legendarische Chelsea Hotel in New York (oa. Bob Dylan, Leonard Cohen, Allen Ginsberg, Tom Waits, Patti Smith en vele anderen resideerden er, Dylan schreef er zijn "Sad Eyed Lady Of The Lowlands"- volgens Hemzelf in "Sara", Sid Viciuos stak er zijn Nancy dood, etc.)

bonustrack: Fuck The Universe (bonustrack op "Love Is Hell pt.2): furieuze doch uiterst aanstekelijke tirade tegen god en klein pierke.

U ziet: wij hebben dringend onze schade in te halen ("Easy Tiger", "29" en het recent uitgebrachte "Cardinology" staan hoog op ons lijstje 'te kopen albums'). Maar eerst richting Tivoli voor een partij tegen de voormalige bekerwinnaar (voetbal is dat). Sic transit gloria mundi