Fleet Foxes (AB, 20/11)

2008 lijkt de annalen in te gaan als "een beest-achtig goed jaar". Na eels (Koninklijk Circus, 4/3), Band Of Horses (Botanique, 15/3 en Festival les Eurockeenes in Belfort, 6/7), Penguins Know Why (Vooruit Kafee, 26/4), Bowerbirds (Vooruit Kafee, 16/9), Lambchop (AB, 26/10) en Confuse The Cat (Vooruit Balzaal, 12/11) was het gisteren namelijk de beurt aan de jonge wolven van Fleet Foxes om ons bij ons nekvel te grijpen.

In een tot de nok gevulde AB mocht Fleet Foxes-drummer (de drummer! warempel!) Josh Tillman opwarmen. Het enige wat ons daarvan bijbleef is dat de man getalendeerder was in grappen uit zijn mouw schudden (over de "studentikoze" toestanden in de buurt van de Beurs, l'enfer was zelden zo duidelijk les autres) dan het brengen van boeiende, gevarieerde songs.

Maar net toen we in een hazenslaapje dreigden te vervallen, werden we alras wakker geschud door het gehuil van de prairiehonden Fleet Floxes. Vijf jonge, kritische Amerikanen waarvoor het epitethon 'langharig,werkschuw tuig' lijkt te zijn uitgevonden en die -blijkens hun bloedmooie, titelloze debuutplaat en de "Sun Giant"-ep - heel graag zingen. Liefst allemaal tezamen. De songs van Fleet Foxes staan immers bol van hartverscheurende, breed uitwaaierende harmonieën, met stemmen die referenties naar Crosby, Stills, Nash & (vooral) Neil Young oproepen, en steevast in één adem worden genoemd met Band Of Horses of Jim James (My Morning Jacket- wij zijn nog niet over hun geannuleerde concert in Koninklijk Circus heen).

Gisteren toonde Fleet Foxes dat ze de warme intimiteit die op plaat is te horen ook live kunnen scheppen en werd er zo loepzuiver gezongen dat we er bij momenten heel stil van werden. De Herwig Van Hove in ons zou er nog willen aan toevoegen dat de vaak lange bindteksten de vaart uit het optreden haalden en dat het in een overvolle AB (gevuld met muziekfans van uiteenlopend pluimage - van de jonge muziekfan tot de modieuze manager in maatpak) nooit écht intiem kan zijn, maar na een dergelijk hoogstaand concert moet de Herwig Van Hove in ons vooral zijn bakkes houden en kruipen wij voor -één keer zonder scepsis- rond het kampvuur, gitaar in de hand en schrapen onze kelen!

hoogtepunten: "White Winter Hymnal", "Sun It Rises", "Tiger Mountain Peasant Song", "Mykonos" en eigenlijk ook al de rest.

Aan We Are Wolves en Wolf Parade (allebei tijdens het Etoiles Polaires-festival in Vooruit, van 3 tot 6 december. Lees er hier meer over.) om de beestenboel compleet te maken.